To blog παρέστη σχεδόν σύσσωμο - τέλος πάντων, οι δύο απλήρωτοι βλάκες που συνήθως γράφουν σε αυτό - στη συναυλία των Men στο ένδοξο AN club των ένδοξων Εξαρχείων. Άλλη μια σφραγίδα-μπαστούνι στη γροθιά, όμως και οι Men τα βρήκαν τελικά μπαστούνια. Για να μην παρεξηγούμαστε: πρόκειται για μια πολύ συμπαθητική μπάντα, με εξαιρετική αίσθηση της αμερικανικής παράδοσης του rock'n'roll. Μπορούν να ροκάρουν, μπορούν να βαβουριάσουν, μπορούν να φλερτάρουν με το mainstream, μπορούν και να στραφούν προς americana μεριά. Στον πολύ καλό φετινό τους δίσκο New Moon το εναρκτήριο Open the Door ή το Bird Song θυμίζουν έντονα The Band, ενώ οι φυσαρμόνικες και οι slide κιθάρες δίνουν και παίρνουν:
Δυστυχώς η συναυλία τους ήταν μια σκέτη απογοήτευση. Αιτία: ο ελεεινός ήχος. Τα φωνητικά δεν ακούγονταν ΚΑΘΟΛΟΥ, ανεξάρτητα του ποιος τραγουδούσε, οι δε κιθάρες ήταν τόσο άνισα καταμερισμένες που ενώ σόλαρε με ότι είχε και δεν είχε ο δεξιός εξτρέμ εμείς ακούγαμε σε φουλ ένταση τα ακόρντα του αριστερού μπακ-χαφ. Φανερό πως και οι ίδιοι την είχαν μυριστεί τη δουλειά, μιας και από το δεύτερο κομμάτι ο δεξιός εξτρέμ αναρωτήθηκε αν ακούγεται καθόλου - και η όλη φάση πρέπει να τους ξενέρωσε.
Γύρω στο 8ο κομμάτι δεν άντεξα και κατευθύνθηκα στον ηχολήπτη, ένα συμπαθέστατο, μακρυμάλλικο αγόρι που μου θύμισε τον Tobey Maguire στο Fear and Loathing in Las Vegas.
Δεν ξέρω τι ναρκωτικά είχε πάρει άλλα όταν του εξήγησα πως οι φωνές δεν ακούγονταν καθόλου πανικοβλήθηκε, λέγοντας "wow, it's superloud in here dude, I didn't have a clue" και με ευχαρίστησε για την υπόδειξή μου. Πράγματι ανέβασε τον ήχο στα φωνητικά ώστε να αποτελούν μέρος των συχνοτήτων που μπορεί να αντιληφθεί το ανθρώπινο αυτί, ήταν όμως πια αργά: 3-4 τραγούδια παίξαν ακόμη.
Τέλος πάντων, κρίμα, δείχνει πόση ζημιά μπορεί να γίνει όταν ο λάθος άνθρωπος βρεθεί στη λάθος θέση. Η βραδιά τελείωσε με μπίρες στην πλατεία και πολιτικές συζητήσεις με τον ipchrist. Άλλη μια ισοπαλία δηλαδή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου