Guest Mixtape by Bad Spencer


We proudly present @The_Spenc aka Dj Bad Spencer from Yid!!Sid!!

R.I.P.: Jackie Leven (1950 - 2011)

Κανονικά, αυτό θα ήταν το δεύτερο post στην ενότητα των φίλων και θα αφορούσε τη φιλία του Jackie Leven με τον Ian Rankin και το σχετικό cd. Κανονικά, θα μιλούσα για ένα γνήσιο ροκά που ξέρει να επιβιώνει από πολύ δύσκολες καταστάσεις (ηρωίνη και μια απόπειρα στραγγαλισμού που τον άφησε χωρίς φωνή για δυο χρόνια...) και έχει βγάλει πάνω από είκοσι κατά βάση εξαιρετικούς δίσκους (ως Jackie Leven και ως Sir Vincent Lone) μετά τη διάλυση του συγκροτήματός του (των Doll By Doll, χωριστό και σημαντικό κεφάλαιο στο οποίο αξίζει να επανέλθουμε).


Κανονικά... αλλά μας πρόλαβε και πέθανε προχθές από καρκίνο στα πνευμόνια. Μισός Ιρλανδός και μισός τσιγγάνος στην καταγωγή, βέρος Σκωτσέζος στην καρδιά (σ’ αυτό υπάρχει αντιστοιχία με τον τεράστιο και επίσης μακαρίτη Lynott), μεγάλωσε δύσκολα στο βασίλειο του Fife (λίγο έξω από το Εδιμβούργο, πατρίδα του Ian Rankin και του ήρωά του John Rebus) και έβγαλε τον πρώτο δίσκο του (“Control”) ως John St Field το 1975. Το 1977 έφτιαξε τους Doll By Doll, μια υπέροχη μπάντα εκτός τόπου και χρόνου για την εποχή εκείνη όπου οι ευαισθησίες και τα ψυχεδελικά ακούσματα δεν ήταν προσόν. Διαλύθηκαν το 1982 μετά από τέσσερις δίσκους και ουσιαστικά επέστρεψε στη μουσική μετά από πολλές περιπέτειες το 1994, οπότε και ξεκίνησε να ηχογραφεί στην Cooking Vinyl. Είχε εξαιρετικούς όσο και πολύ ιδιαίτερους στίχους στα τραγούδια του και τίτλους που θα ζήλευε και ο Roy Harper, όπως τα «Sexual Loneliness Of Jesus Christ» και «Standing In Another Man’s Rain». 


Ακολουθούν μερικά βίντεο από το Youtube με την υπόσχεση να επιστρέψω:


















Όπως είπε και ο ίδιος, the mystery of love is greater than the mystery of death.

Friends #1: Steve Wynn and George Pelecanos (2006)


Οι κυβερνήσεις πέφτουν, μα η φιλία μένει. Μικρή παράφραση, μεγάλη αλήθεια. Οι φίλοι αποκαλύπτουν πρώτα απ’ όλα τους εαυτούς μας σε εμάς τους ίδιους. Κι όταν τα βήματά μας στην άμμο μπλέκονται και γίνονται αξεδιάλυτα, όταν ανακαλύπτουμε εκλεκτικές (και μη προφανείς) συγγένειες, φωτιζόμαστε εντός, και πάμε και λίγο παραπέρα.
Μια μικρή εισαγωγή για ένα μεγάλο θέμα. Σ’ αυτό και σε κάποια επόμενα posts θα προσπαθήσω να δείξω μερικά παραδείγματα.
Τα τραγούδια του Steve Wynn μετά τους Dream Syndicate ήταν ούτως ή άλλως noir ιστορίες βουτηγμένες στις πιο καλές παραδόσεις της αμερικανικής μουσικής, ενώ ο George Pelecanos ήταν γνωστός σε όποιον ασχολείται με την αστυνομική λογοτεχνία πριν ο ίδιος περάσει (και) στην τηλεόραση με το Wire και το Trane.


Ο Steve και ο George ήταν ήδη φίλοι όταν ο Pelecanos έγραψε τους στίχους για το «Cindy It Was Always You», ένα από τα πιο ωραία κομμάτια του «...Tick  …Tick …Tick» (2005) του WynnΛίγο καιρό μετά, το 2006, ο Pelecanos έβγαζε άλλο ένα εξαιρετικό βιβλίο του, το «Night Gardener», οπότε ο Wynn ανταπέδωσε τη «χάρη», αυτοσχεδιάζοντας στην κιθάρα του ενώ ο Pelecanos διάβαζε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο. Τα δυο κομμάτια αυτά, μαζί με το Freak Star από τον ίδιο δίσκο κυκλοφόρησαν το 2006 σε ένα cd που βγήκε σε περιορισμένα (2000) αντίτυπα για να προωθήσει, υποτίθεται, το βιβλίο.