Κατά τα φαινόμενα
έχω αναλάβει και τον άχαρο ρόλο της ενημέρωσης του ληξιαρχείου της στήλης – τέλος
πάντων, ο μισθός να πέφτει... Πρόσφατα λοιπόν «έφυγε», «κοιμήθηκε», αλλά, κυρίως,
αναπαύθηκε, στα 39 του χρόνια, ο Jason
Molina.
Οι περιπέτειές του
με το αλκοόλ, η κακή κατάσταση της υγείας του και η ακόμη χειρότερη κατάσταση
του συστήματος υγείας στις Η.Π.Α. (μέχρι το θάνατό του δεχόταν δωρεές στο paypal για να αποπληρώσει
μέρος των χρεών του στα νοσοκομεία) είχαν προδιαγράψει μια ζωή και μια τέχνη με
δυσκολίες και πόνο.
Από τα τέλη του 2009 είχε σταματήσει τις συναυλίες και,
ουσιαστικά, και τις ηχογραφήσεις, περιοδεύοντας αντ’ αυτού σε διάφορα rehabs.
Στο τελευταίο του
δημόσιο μήνυμα,
τον Μάιο του 2012, εξηγούσε ότι ζορίζεται αλλά αντέχει. Δυστυχώς, όχι όσο θα θέλαμε.
Το εξαιρετικό Daytrotter Session του 2009
είναι απόλυτα ενδεικτικό όχι μόνο των δικών του ικανοτήτων, αλλά και της
μπάντας που τον συνόδευε. Αν μερικές φορές ακουγόταν σπαρακτικός ή αποκομμένος,
στα όρια της κατατονίας (χωρίς να χάνει την ομορφιά που μετουσιώνει το προσωπικό
βίωμα και το κάνει προσβάσιμο), στην πορεία του ως Songs: Ohia και Magnolia
Electric Co. ξόρκισε αρκετά φαντάσματα, βούτηξε χωρίς τύψεις στον μεγάλο ωκεανό
της αμερικάνικης μουσικής παράδοσης και ξαναγεννήθηκε σ’ αυτόν, διατηρώντας
πάντα μια σπουδαία και χαρακτηριστική φωνή.
Όσοι αγαπήσαμε τη δουλειά
του, χάνουμε μετά τους Elliott
Smith και Vic Chesnutt
έναν ακόμη μεγάλο τραγουδιστή και τραγουδοποιό.
Hold on, Magnolia, to that great
highway moon
No one has to be that strong
But if you’re stubborn like me
I know what you’re trying to be
Hold on, Magnolia, I hear that station bell ring
You might be holding the last light I see
Before the dark finally gets a hold of me
Hold on, Magnolia, I know what a true friend you’ve been
In my life I have had my doubts
But tonight I think I’ve worked it out with all of them
Hold on, Magnolia, to the thunder and the rain
To the lightning that has just signed my name to the bottom line
Hold on, Magnolia, I hear that lonesome whistle whine
Hold on, Magnolia, I think its almost time
No one has to be that strong
But if you’re stubborn like me
I know what you’re trying to be
Hold on, Magnolia, I hear that station bell ring
You might be holding the last light I see
Before the dark finally gets a hold of me
Hold on, Magnolia, I know what a true friend you’ve been
In my life I have had my doubts
But tonight I think I’ve worked it out with all of them
Hold on, Magnolia, to the thunder and the rain
To the lightning that has just signed my name to the bottom line
Hold on, Magnolia, I hear that lonesome whistle whine
Hold on, Magnolia, I think its almost time
ipchrist
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου