Ονειρεύομαι ένα καλύτερο παρελθόν...


Φίλες και φίλοι,

Η συντακτική ομάδα (η ποια;) του focanegra αποφάσισε φέτος αντί για best of και λίστες να στολίσει καραβάκι. Μπερδευτήκατε; Κι εμείς. Για την ακρίβεια, δεν την παλεύουμε:

Κυκλοφόρησαν, ας πούμε, πέντε ή δέκα χιλιάδες δίσκοι του ευρύτερου ενδιαφέροντός μας μέσα στο 2012 (είναι πολύ περισσότεροι, χωρίς πλάκα). Κατεβάσαμε ή αγοράσαμε (ωχ...) δύο ή τρεις χιλιάδες από αυτούς και ακούσαμε μια φορά πόσους; Πεντακόσιους; Χίλιους; Με τίποτε. Και το απαραίτητο δεύτερο ή εικοστό άκουσμα για να προσέξεις κάτι ή να αλλάξεις γνώμη; Έτσι, στην πραγματικότητα, δεν ακούσαμε πάνω από 100 ή 200 φετινούς δίσκους ο καθένας και το να πούμε ποιοι είναι οι καλύτεροι από αυτούς μάλλον δεν λέει και πολλά για την «παραγωγή» του 2012. Άσε που κάποια πράγματα σίγουρα θα τα ακούσουν (σχεδόν) όλοι έτσι κι αλλιώς και θα σχηματίσουν γνώμη.

Κρατώντας καλά τα παραπάνω, αυτό που (προσπαθούμε να) κάνουμε όλη τη χρονιά (μαζί με τις καταδύσεις στο παρελθόν) είναι, κυρίως, να ξεχωρίζουμε συγκροτήματα που μας αγγίζουν. Αν μάλιστα δεν είναι ευρύτερα γνωστά, τόσο το καλύτερο, μαζεύουμε και καλό κάρμα.


Λοιπόν, αφού επιμένετε, ο ipchrist ξεχώρισε δέκα «από δω» δίσκους που θα του θυμίζουν για πάντα το 2012 (τυχαία σειρά):
The UFO Club – The UFO Club
Woods – Bend Beyond
Tindersticks – The Something Rain
Baby Guru – Pieces
Allah-Las – Allah-Las
Fresh & Onlys – Long Slow Dance
Drug Free Youth – The Avocado Index
Obnox – Rojo
Group Rhoda – Out Of Time
Cult of Youth – Love Will Prevail


Very honorable mentions (που λέμε και στο χωριό μου):
Mac DeMarco – όλα τα φετινά
ZZ Top – La Futura
Craig Finn – Clear Heart Full Eyes
Giant Giant Sand – Tucson
Grizzly Bear – Shields
Walkmen – Heaven
Angel Olsen – Half Way Home
Jim Noir – Jimmy’s Show
Tame Impala – Lonerism
Nick Waterhouse – Time’s All Gone
The Men – Open Your Heart (κι από κοντά 5-6 δίσκοι της Sacred Bones ακόμη)
Savage Republic – Varvakios
Alabama Shakes – Boys And Girls
Bryan Ferry – The Jazz Age
Patti Smith – Banga


Χωρίς να ομιλώ εξ ονόματός των, νομίζω ότι ο Enzian θα έβαζε μπροστά την Patti Smith και ψηλά τους Grizzly Bear, ενώ ο Freak τον Bryan Ferry και τον Waterhouse; Κάτι τέτοιο.


«Από κει» ξεχωρίζει σίγουρα το αριστουργηματικό Solidarity των Souljazz Orchestra και η υπέροχη συλλογή On A Steady Diet of Hash, Bread and Salt αυτού εδώ του σπουδαίου ελληνικού blog. Οι Antibalas μπορούν καλύτερα, οι Jaribu Afrobeat Orchestra είχαν εξαιρετικές στιγμές, όπως και ο Getatchew Mekuria με τους Ex (όχι, δεν είναι «γλυκόπιοτη τζαζ» Μίκη-Μάκη).


Διευκρινίσεις που κανένας δεν ζήτησε: Το Fade των Yo La Tengo είναι στο top-5 του 2013 κι αν το ξεχάσουμε να μας το θυμίσετε.

Ποιος γελοίος δεν ψήφισε τους Swans; Είναι η Josh T. Pearson στιγμή του 2012, και μάλιστα επί 100 γιατί οι Swans είναι, διαχρονικά, γκρουπάρα και το The Seer είναι, φυσικά, αριστούργημα. Μπράβο και respect σε όποιον ξυπνάει κάθε πρωί και το ακούει. Θα γίνει σίγουρα καλύτερος άνθρωπος. Εγώ πάλι δεν το έχω αυτό, δεν μπορώ πια να πηγαίνω κάθε μέρα στους σαμάνους και να δαιμονίζομαι, όση κάθαρση κι αν με περιμένει στο τέλος.


Γιατί κοπέλα μου; Ας ξεχάσουμε για πάντα το Sun της Cat Power. Το υπέροχο Ruin δεν το σώζει. Δεν συνέβη. Σσσς…

Η στιγμή “Προφήτης (Βασίλης) Δανιήλ” για το ταπεινό μπλογκ μας: Είμαστε εκατό χρόνια μπροστά, πώς να το κάνομε; Τον Ιούλιο ο Enzian έθαβε πειστικά και δίκαια το νερο-Bloom των Beach House και τον Δεκέμβριο η κοκομπλόκο-βίζιον το έβγαλε πρώτο! (στο 9 η Lana Del Ray (ποια;) και στο 27 η Cat Power). Εύγε παιδιά, και του χρόνου.

8 σχόλια:

  1. Λείπει από τις επιλογές σου το εξαιρετικό Blunderbuss του Jack White. Γενικώς ήταν μια πολύ μέτρια χρονιά - τα συγκροτήματα που περιμέναμε βρέθηκαν λιγότερο (Grizzly Bear, Walkmen) ή περισσότερο (Tame Impala, Beach House) κάτω από τον πήχυ ενώ οι εκπλήξεις ήταν σχετικά λίγες. Το 2013 χρειάζεται επειγόντως ανανέωση στο χώρο αλλιώς το μαγαζί πάει για φούντο. Merry Christmas.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ 100% με τα παραπάνω. Γενικά το 2012 δεν ήταν και από τις καλύτερες μουσικές χρονιές, μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω το ότι από τους δίσκους που έχω αγοράσει μέσα στο '12 είτε είναι επαναεκδόσεις είτε δίσκοι που έλειπαν από την συλλογή μου εδώ και χρόνια -με εξαίρεση των Allah Las/ Waterhouse και την γιαγιά Patti βεβαίως βεβαιως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπράβο ρε παιδιά! Μπορεί να μην έχω καν ακούσει ούτε το 80% των άλμπουμ που έχετε ξεχωρίσει από το 2012, μπορεί οι δικές μου επιλογές να είναι εντελώς άλλες, αλλά μ' αρέσει η ματιά που έχετε στην τρέχουσα μουσική κατάσταση! Κι ειδικά με την Blogovision, η οποία και σε μένα δεν λέει και πολλά. Ενώ, αυτό το soundeyenet είναι καταπληκτικό blog.

    θα κοιτάξω κάποιους από τους δίσκους που προτείνετε, καθώς υποψιάζομαι πως έχουμε μερικά ψυχεδελικό-πειραματικά διαμαντάκια εκεί μέσα...

    Καλές γιορτές να 'χουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Προσωπικά πιστεύω πως ο "θεσμός" αλλά και σαν ιδέα η blogovision είναι μια ωραία κίνηση.. Η τελική λίστα που βγαίνει κάθε χρόνο την κάνει κοκομπλόκο-vision!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σαν οργάνωση και κατάσταση μια χαρά είναι, απλά -χωρίς να θέλω να γίνω γκρινιάρης, ακόμα και κακοπροαίρετος- η blogovision μου βγάζει, ως ένα μεγάλο βαθμό, όλη αυτή τη δηθενιά που κυριαρχεί στην πλειονότητα των ελληνικών μουσικών blogs. Άλλωστε, καθόλου τυχαίο δεν είναι πως κάθε φορά, ειδικά στα δέκα πρώτα από τα καλύτερα άλμπουμ της Blogovision φιγουράρουν οι επιλογές που γενικότερα διακρίνονται σε όλα τα εναλλακτικά μουσικά μέσα, ειδικά τα διαδικτυακά, βλέπε Pitchfork. Κι αναρωτιέμαι: μια διαφορετική, προσωπικότερη άποψη δεν παίζει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @nikos pakos τελικά και το internet έχει την τάση να λειτουργεί συγκεντρωτικά στη δημιουργία τάσεων, όπως τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Το "ένστικτο της αγέλης" που λέει και ο Νίτσε. Από την άλλη μπορούν να διατυπώνονται και αυτές οι "προσωπικότερες" απόψεις που τόσο λείπουν - και να συναντιούνται. Χαιρετισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @nikos pakos Για να ανταποδώσω τη φιλοφρόνηση, ούτε εγώ έχω ακούσει το 80% των επιλογών σου για το best of, και αυτό είναι σίγουρα θετικό, υπάρχει πολύς χώρος για ανακαλύψεις. Συμφωνούμε για τον Kiwanuka, έχει μέλλον μπροστά του.

    Για να πω και γω κάτι για την blogovision, σε θέματα αισθητικής και γούστου οι ψηφοφορίες, στην καλύτερη των περιπτώσεων, βγάζουν έναν μέγιστο κοινό διαιρέτη, ο οποίος όμως αναπόφευκτα είναι χαμηλός (μονάδα), ειδικά όταν οι αρχικοί αριθμοί είναι "πρώτοι". Δες τα Όσκαρ και τα Νόμπελ για τις ψηφοφορίες των "ειδικών" και δες και τα charts για την "ψηφοφορία" του κοινού. Καλή η δημοκρατία, αλλά (σε θέματα αισθητικής) ακόμα καλύτερη η προσωπική φωνή, γνώμη και ευθύνη. Να είσαι καλά! ipchrist

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το πιο βασικό νομίζω πως είναι το προσωπικό γούστο κι, απο τη στιγμή που ένα blog τις περισσότερες φορές προσωπική άποψη προβάλλει, τότε ας φροντίσουμε, εμείς οι... bloggers να διατηρούμε μια διαφορετική ματιά, παρά να αναμασούμε τα ίδια και ίδια. Δλδ για ποιό λόγο να παρακολουθώ ένα blog, όταν ξέρω πως σε ένα μεγάλο ποσοστό θα λέει τα ίδια με πόσα άλλα;

    Τα λέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή