A little Christmas spirit...

Αγαπώ τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια όσο το Νίκο Μιχαλολιάκο και την παρέα του, τις καρφίτσες κάτω από τα νύχια και ένα καλό μπουκάλι καθαρτικό. Αν παρ' όλ' αυτά πρέπει να υποστεί κανείς αυτό το μαρτύριο, υπάρχουν τουλάχιστον δύο καλές προτάσεις:

Η  πρώτη κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα από κάποιον που συμμερίζεται την αγάπη μου για τις άγ(ρ)ιες ημέρες των γιορτών. Ο σπουδαίος Mark Lanegan στο ταιριαστά τιτλοφορημένο "Dark Mark Does Christmas 2012" διασκευάζει κάλαντα και τραγούδια χωρίς μάταιες ελπίδες και ψεύτικες χαρές, με στίχους που μιλάνε για την δυσπιστία του Ιωσήφ απέναντι στην εγκυμοσύνη της Μαρίας και το θρήνο της μάνας ενός από τα θύματα του Ηρώδη. 

Με λιτές ή  ανύπαρκτες ενορχηστρώσεις,  ένα σκοτεινό lo-fi / dark folk κλίμα που θυμίζει τον παλιό καλό Prince Billy και μια φωνή που γερνάει σωστά, το μόνο ψεγάδι του EP (το οποίο για την ώρα διατίθεται μόνο στις συναυλίες του Lanegan) είναι η μικρή του διάρκεια. Το κλείνει όμως με τον καλύτερο τρόπο, μια άψογη διασκευή του "Burn The Flames" του Rocky Erickson:

"A little Christmas spirit

Ghostly haunting deadly spirit"

Η  δεύτερη εναλλακτική είναι μια συλλογή της Rykodisc από το 1992 με χριστουγεννιάτικα τραγούδια από την Καραϊβική. Τραγούδια σε αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και κρεολικά, ρυθμοί reggae, soca, calypso και salsa - η ποικιλία είναι μεγάλη, η ποιότητα υψηλή και οι στίχοι συχνά απολαυστικοί:

Στο "A Party for Santa Claus" ο Lord Nelson απ' το Trinidad λυπάται τον χοντρό τύπο με τα κόκκινα που ταξιδεύει με έλκηθρο και στριμώχνεται στις καμινάδες και προτείνει να του δώσουμε αυτοκίνητο ή ελικόπτερο, να του ανοίγουμε την πόρτα, να του δώσουμε σπίτι στα ζεστά, ρούχα της προκοπής και ένα πάρτυ με γυναίκες και ποτά.

Το "Santa Claus (Do You Ever Come To The Ghetto)" από τη Jamaica είναι ευχερώς αντιληπτό, το ίδιο και το "Deck the halls with loads of Kali / Lick the pipe and let's be irie", επίσης από το μεγάλο νησί. Μουσικά ξεχωρίζω τους σπουδαίους El Gran Combo από το  Puerto Rico, ενώ η αδυναμία μου στιχουργικά είναι το "Noel Pou Yo" (Χριστούγεννα γι' αυτούς) από την Αϊτή: Με δυσδιάκριτα όρια μεταξύ μοιρολατρίας και ειρωνίας, το τραγούδι λέει ότι δεν φταίει ο θεός, είναι η μοίρα αν ζητιανεύουμε, και αν οι πλούσιοι δεν έχουν πολλά οι φτωχοί δεν θα έχουν τίποτε. "Merite pa mande" - "Deserving is not begging"...