Ματριξ

Ξεκίνησα να γράφω σε αυτό το μπλογκ με σκοπό -αν φτάσω ποτέ τα εξήντα μου- να έχω κάτι να διαβάζω από τις τωρινές μου σκέψεις. Η ειρωνία είναι ότι οι μουσικές που ακούω αυτόν τον καιρό, θα μπορούσε να τις ακούει –άνετα- ένας εξηντάρης. Θα με καταλάβαινες καλύτερα, αν διάβαζες αυτό το ποστ καθισμένος, σε μια θέση ενός τρένου κοιτάζοντας προς την αντίθετη φορά της διαδρομής. Προχωράς μπροστά κοιτώντας πίσω; Το λες και έτσι.

Ματριξ #1

Bryan Ferry - The Jazz Age (2012)

Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτεται και ο Bryan Ferry (!). Γιορτάζοντας τα 40 χρόνια καριέρας ως τραγουδιστής και στιχουργός, διασκευάζει τα ίδια του τραγούδια σε ένα στυλ που νομίζεις ότι είσαι στο 1920 μ’ έναν ήχο που θα έκανε ακόμα και το iPod σου να μοιάζει με γραμμόφωνο. Αν ακούγες το "Slave to love” και σκεφτόσουν τον Mickey Rourke να ψάχνει τα μπούτια της Kim Basinger την πάτησες. Σε αυτή την εκτέλεση το πολύ πολύ να της σερβίρει κανα πτι-φουρ βουτηγμένο σε κανα λικέρ με γεύση φουντούκι. Η παγίδα αυτής της υπέροχης επετειακής κυκλοφορίας, είναι η συλλεκτική έκδοση (500 αντίτυπα) με τα 6Χ10’’ δισκάκια, όλα υπογεγραμμένα από τον Bryan Ferry στην τσουχτερή τιμή των £150!!

Ματριξ #2

Nick Waterhouse - Times All Gone (2012)

Από την δεκαετία του ’20 πάμε στην δεκαετία του ’50 άντε το πολύ ’60 και στην περίπτωση Nick Waterhouse! Με σκελετό γυαλιών α λα Buddy Holly πλασάρει στη νέα γενιά -με στυλ παλιού- την γοητεία του τότε καλού rhythm n’ blues. Με το που «έπιασα» το άλμπουμ να το ακούσω πίστεψα πως ήταν μια προσπάθεια των δισκογραφικών εταιρειών για να βρούν μια αρσενική Amy Winehouse. Η αλήθεια είναι ότι κάπου στην μέση, το πέτυχαν. Επί της ουσίας το ντεπουταρισμα του στο “Time is all gone” είναι πολυ δυνατό. Μόνο το βαρύτονο που μοστράρει στην πρώτη γεύση που παίρνεις στο “Say I wanna know” παρέα με τα γυναικεία φωνητικά που ακούγονται από το βάθος, πιάνεις τον εαυτό σου να κουνάει ρυθμικά το πόδι (μη σου πω και κλικ με τα δάχτυλα των χεριών). 

Το 7’’ σινγκλάκι “Some Place/That Place” που υπήρχε και στο πρώτο ΕΡ "Is That Clear" του 2011, αυτή την στιγμή πουλιέται 200 ευρώ στα eBay/discogs!!

Ματριξ #3

Allah Las (2012)

Και για να τα πάμε με την σειρά τώρα θα πάμε ‘60ς στο ντεμπούτο άλμπουμ των Allah Las. Δεν θα το αναπτύξω πολύ γιατί είναι ανακάλυψη του IP CHRIST, απλά θα πω ότι κομμάτια σαν το “Long Journey” είναι γραμμένα για να ακούγονται σε καμπριολέ σκαραβαίο.

Υ.Γ Μπορεί να έχουν ήδη βγεί 3 σεζόν και εγώ να την πήρα χαμπάρι την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά, αν είστε σαν και εμένα λάτρεις τις Νέας Ορλεάνης καλό θα ήταν να δείτε οπωσδήποτε την σειρά Treme..