Meanwhile, back in 2012…

«Αγαπητό focanegra,

Το μαγαζί σας μυρίζει μούχλα. Οι δυο δεινόσαυροι που μαζέψατε θυμούνται μόνο ιστορίες με πεθαμένους και δίσκους που βγήκαν πριν γεννηθώ, λες και δεν συμβαίνει τίποτε τώρα. Ξυπνήστε!»

Αγαπητή αναγνώστρια,

Ψυχραιμία. Για να μη χαλάμε χατίρια όμως, ας δούμε στα γρήγορα μερικές καλές φετινές κυκλοφορίες:

1.     Woods – Bend Beyond

Δεν είναι έκπληξη, είναι επιβεβαίωση. Οι Woods άφησαν (για λίγο;) τα kraut trips και έκαναν τελικά τον υπέροχο “pop” δίσκο που πάντα είχαν μέσα τους. Σε ευθεία γραμμή επικοινωνίας με τους Byrds, τους Grateful Dead και την ψυχεδέλεια της Δυτικής Ακτής, μεγαλουργούν, γλυκά και όχι ανάλατα. Όποιος αγαπά ή έστω ανέχεται το αγγελικό falsetto του τραγουδιστή (που μερικές φορές μου θυμίζει Mercury Rev με λίγο μπούκωμα), ας μην προσπεράσει, είναι δίσκος που θα ακούμε και του χρόνου...

2. Lumerians – Transmissions From Telos: Vol. IV

Αντίθετα με τους Woods, οι Lumerians στην τελευταία τους κυκλοφορία ξεφεύγουν ακόμη περισσότερο και προσφέρουν τέσσερα μακρινά ορχηστρικά ταξίδια όπου αποδομούν τις, ας πούμε, garage καταβολές τους σε μια πολύ όμορφη κυκλοφορία της σχετικά καινούριας εταιρείας Hands In The Dark…

3.     Lee Noble / Ensemble Economique – Motion Forever

…η οποία μας πρόσφερε φέτος και το πολύ καλό split του Lee Noble με τους Ensemble Economique. Συνήθως όταν ακούω για ambient drone και παρόμοια χωράφια προσπαθώ να μένω στην άσφαλτο, εδώ όμως η παράκαμψη αξίζει πέρα για πέρα τον κόπο. Μουσική για το τέλος της ημέρας και/ή το τέλος του κόσμου...

4.     Chelsea Wolfe – Unknown Rooms

Είχαμε παρουσιάσει την λύκαινα από την Καλιφόρνια πέρσι σ’ αυτό το blog. Συνεχίζει δυνατή και σκοτεινή, κι από τις διασκευές σε Burzum και Rudimentary Peni (respect!) περνά σε ένα ακουστικό σετ – προάγγελο, ίσως, των επόμενων βημάτων της; Γίνεται γνωστή, αλλά ακόμη αντέχει...

5.     Group Rhoda – Out Of Time, Out Of Touch

Το όνομα ξεγελά, είναι μόνο ακόμη μια Καλιφορνέζα στο ντεμπούτο της. Με την ως συνήθως απατηλή ετικέτα “synth pop” δημιουργεί παράδοξα τοπία και διατρέχει μεγάλες αποστάσεις σε παρελθόντες χώρους και χρόνους, στους οποίους περιλαμβάνονται όλων των ειδών τα «κύματα» - dark wave, cold wave κι όποια άλλη ετικέτα θέλετε. Μόλις κυκλοφόρησε και σε βινύλιο από την επίσης καινούρια Night School Records.

6.     The UFO Club – The UFO Club

Η εμπλοκή του Christian Bland των Black Angels είναι εγγύηση. Εδώ είναι απόλυτα απενοχοποιημένος και μαζί με τον Lee Blackwell των Night Beats αποτίει έναν απολαυστικό φόρο τιμής στις επιρροές και τις αγάπες του, χωρίς την περίφημη «αγωνία της επίδρασης». Ο μεγάλος Bo Diddley, οι πρώιμοι Pink Floyd, η surf, τα 50’s, τα 60’s όλα είναι εδώ, όπως πρέπει.

Bonus, the Greek way: Baby Guru / Drug Free Youth

Στη λίστα αυτή ανήκουν δικαιωματικά δύο δίσκοι των οποίων η ελληνική προέλευση μέχρι και μειονέκτημα μπορεί να αποδειχθεί. Τα “Pieces” και “Avocado Index”, δεύτεροι δίσκοι των Baby Guru και του Drug Free Youth αντίστοιχα, αξίζει να αγοραστούν και να ακουστούν κατ’ επανάληψη, όχι «για να βοηθήσουμε τα δικά μας παιδιά», αλλά γιατί είναι απολαυστικοί, αφομοιώνουν δημιουργικά τις καλές επιρροές τους, έχουν καθαρή στόχευση και μεγάλη αποτελεσματικότητα...

Extra bonus (για δεινόσαυρους μόνο): ZZ Top – La Futura

Από τα τελευταία πράγματα που μπορούσα να φανταστώ για το 2012 είναι να ακούω τους παλιόγερους με τα γένια, αυτούς που κορόιδευαν ως τελειωμένους ήδη το 1987 οι Dumpy’s Rusty Nuts. Και όμως. Με την παραγωγή του χρυσοδάκτυλου Rick Rubin, ο οποίος είχε κάνει θαύματα και με τον Cash, δεν ξεχνάς ότι είναι ένα συγκρότημα που έβγαλε τον πρώτο δίσκο του το 1971, δεν αλλάζουν το στυλ τους ούτε την ιστορία της μουσικής, αλλά την κατάλληλη στιγμή θέλεις να τους ακούσεις. Καθόλου λίγο.