Ο Glenn Hughes και η ιδιαιτερότητα των Trapeze



Το τελευταίο διάστημα η σπουδαία δισκογραφία του Glenn Hughes μονοπωλεί τις μουσικές μου επιλογές.Και με εκλεκτούς φίλους είχαμε την απορία πώς γίνεται αυτό το σπουδαίο συγκρότημα να μην πάρει την δημοσιότητα που του άξιζε,καθώς άνετα κοιτάει στα μάτια μεγαθήρια της χρυσής δεκαετίας του rock.(70s).Λόγω χώρου θα ήταν αδύνατο να συμπεριληφθεί ολάκερη η μουσική πορεία του Hughes,που περιλαμβάνει μεγάλη σολο καριέρα,τους Deep Purple,συνεργασία με φοβερούς μουσικούς όπως ο Tony Iommi,Gary Moore,Pat Thrall,Joe Lynn Turner,Tommy Bolinκ.α. Οι Trapeze δημιουργήθηκαν το 1968,με πενταμελής σύνθεση στο Wolverhampton πόλη με μεγάλη βιομηχανική παράδοση.Απαρτίζονταν από τον John Jones(φωνητικά),Terry Rowley(κιθάρα,πλήκτρα),Mel Galley(κιθάρα,φωνητικά),Glenn Hughes(μπάσο,φωνητικά)και Dave Holland(τύμπανα).Μετά τον ομώνυμο πρώτο δίσκο,θα φύγει το δίδυμο Rowley-Jones για να ευδοκιμήσει το power trio των Hughes-Galley-Holland σε δύο πραγματικά μοναδικούς δίσκους στους οποίους και αναφέρεται το άρθρο(μέχρι δηλαδή την φυγή του Hughes για τους Deep Purple το 1973).Το Medusa(1970)και το You Are the Music...We’re Just The Band(1972)στέκονται ως λαμπρά διαμάντια της rock μουσικής και ας μπήκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.Το ύφος ακροβατεί ανάμεσα στην τραχύτητα δυναμικών riffs και σε μοναδικές slow tempo ελεγείες.Αξίζει η αναφορά στον καταπληκτικό κιθαρίστα Mel Galley,o οποίος αργότερα θα φύγει για τους Whitesnake(o Dave Holland επίσης για τους Judas Priest το 1979)και ξεδιπλώνει το ταλέντο του με φοβερούς αυτοσχεδιασμούς και ανεπανάληπτες συνθέσεις.



Όμως η ξεχωριστή περίπτωση είναι ο Glenn Hughes.Κανείς πριν και έκτοτε δεν ζωγράφισε τόσο όμορφα τον rock καμβά με τα ζωηρά funk ηχοχρώματα.Πάντοτε ο σκληρός ήχος βρισκόταν σε διαλεκτική σχέση με άλλα μουσικά παρακλάδια,επηρεάστηκε και τα επηρέασε.Άλλά ο Hughes είναι ο αρχιτέκτονας του παντρέματος της ζωντάνιας και αμεσότητας του γνήσιου rock n roll με την αισθαντικότητα της funk/soul παράδοσης.Αυτές οι ευαισθησίες του φάνηκαν στα πρώιμα δισκογραφικά του βήματα και καθρεφτίζονται σε όλο τους το μεγαλείο στο τεράστιο φωνητικό του εύρος.Medusa Από τις ανατριχιαστικές κραυγές έως τους οργασμικούς ψιθύρους o Glenn Hughes εκφράζει εμφατικά τον έρωτα του για την μουσική.Η ερμηνεία του στο What Is A Woman’s Role το αποδεικνύει .



Πηγαίος rock star είτε σε attitude είτε στην προσωπική του ζωή(είχε μεγάλο πρόβλημα με καταχρήσεις ναρκωτικών και αλκοόλ κάτι που τον επηρέασε βαθύτατα και το αποτύπωσε με λυρισμό στην μεταγενέστερη δισκογραφία του)και ταυτόχρονα εύθραστος και αισθηματικός,μια γοητευτική αντίφαση που χαρακτήρισε την μουσική πορεία του.



Οι Trapeze μπορεί να είναι από τα πιο υποτιμημένα συγκροτήματα όλων των εποχών,αλλά είναι απόλυτος θησαυρός σε όποιον τους ανακαλύψει,ενώ η επιδραστικότητα τους διαπερνά τα στεγανά της rock μουσικής.

2 σχόλια:

  1. Όντως μοναδική περίπτωση ο Hughes, ποτέ δεν φάνηκε να χωράει στα στενά όρια του hard rock. Δεν γράφεις και για τον Tommy Bolin τίποτα; :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όντως παιδιά καταπληκτική ιδέα!Έπεται αφιέρωμα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή