Όλα αποτυπώνονται με μοναδικό τρόπο στην ταινία Wattstax,που είναι υλικό από το ομώνυμο φεστιβαλ τον προηγούμενο χρόνο.Συμπεριλαμβάνει πλάνα από την μαύρη κοινότητα της πόλης Watts του Λος Άντζελες και των αναταραχών που συγκλόνισαν την Αμερική στις 11-17 Αυγούστου του 1965 ανάμεσα σε αφρομερικανούς κατοίκους της περιοχής και αστυνομικούς.Αφορμή ήταν ένα επεισόδιο σύλληψης ενός 21χρονου άνδρα υπό την επήρεια αλκοόλ,αλλά οι αιτίες πρέπει να αναζητηθούν στο φυλετικό διαχωρισμό και τις κοινωνικές εντάσεις που υπήρχαν απέναντι σε μαύρους και λατινοαμερικάνικους πληθυσμούς στην περιοχή της Καλιφόρνια.Κατέληξε σε τραγωδία,καθώς 34 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους(χωρίς να συνυπολογίσουμε χιλιάδες τραυματίες,συλλήψεις και υλικές ζημιές).Στην μνήμη τους καθιερώθηκε ετήσιο φεστιβάλ και το 1972 με την συμβολή και της δισκογραφικής Stax (οι κυριότερες soul δισκογραφικές τότε ήταν η Stax και η Motown)και την συνδρομή των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της :Isaac Hayes,Bar Kays,Rufus Thomas,Staples Singer,Rance Allen,Albert King,Eddie Floyd κ.α.
Το Los Angeles Memorial Coliseum στις 20 Αυγούστου του 1972 φιλοξένησε σχεδόν 112.000 ανθρώπους,με ένα δολάριο το εισιτήριο ωστέ να είναι καθολικά προσβάσιμη η συναυλία-γιορτή και έντονη δήλωση των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων,που εκφράζεται με ατέρμονο χορό γυναικών και αντρών που φορούν dashiki(χαρακτηριστική παραδοσιακή φορεσιά της δυτικής Αφρικής),με μουσικό πλαίσιο από μοναδικούς funk/soul /blues ρυθμούς.Ο γηραιότερος έφηβος Rufus Thomas θα καλέσει όλους να νιώσουν το groove.
Το κλίμα διανθίζεται από τα gospel στοιχεία των Staples Singers,οικογένεια που ιδρυτής τους ήταν ο Roebuck Staples με τα τέσσερα παιδιά του!
Στο ίδιο ύφος είναι και η εμφάνιση των Rance Allen Group(οικεγενειακή υπόθεση και εδώ)
Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα είναι και ο larger than life Albert King,ο οποίος μεταφέρει τον blues αισθησιασμό στο κοινό
Αλλά ο μεγάλος αστέρας ήταν ο Isaac Hayes,o μάυρος Μωυσής ο οποίος είχε κυκλοφορήσει την προηγούμενη χρονιά το soundtrack του θρυλικού Shaft
Στην συναυλία υπήρχαν μόνο μαύροι αστυνομικοί,που δεν έφεραν όπλο.Μια εμφατική στιγμή του κινήματος της μαύρης χειραφέτησης(ο Al Bell συνιδιοκτήτης της Stax records ήταν φίλος με τον Martin Luther King)συλλαμβάνει την αίσθηση συλλογικότητας που ισχυροποιείται μετά από εξεγέρσεις και αναταραχές όπως στο Watts εκείνο το ζεστό μεγάλο καλοκαίρι (hot long summer)του 1965,που οφείλονται στην ασφυκτική μέγγενη της καταστολής,των μακραίωνων διακρίσεων και των ντροπιαστικών εκδηλώσεων ρατσισμού σε κάθε φάσμα της ζωής,εις βάρος της πολύπαθης μαύρης κοινότητας η οποία βρισκόταν τότε στο ζενίθ των πολιτικών και κοινωνικών διεκδικήσεων της με το κίνημα της Μαύρης Δύναμης και αυτό αντανακλάται σε 112.000 υπερυψωμένες γροθιές στο-αδίκως ξεχασμένο από τον χρόνο-Wattstax:πέραν των σπουδαιότατων πολιτικών συνδηλώσεων του,είναι και εκρηκτικό μείγμα funk/RnB/soul/blues,της μουσικής παρακαταθήκης της ασύγκριτης αφροαμερικάνικης κουλτούρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου