Round Midnight

Round   Midnight                      #moviekillers     

Πέρασε η εορταστική περίοδος, πάει κ ο παλιο(ς)χρόνος καί αφού
πρώτα σας ευχηθώ καλή χρονιά να πώ ότι εσκεμμένα καθυστέρησα αυτή την ανάρτηση μιάς καί δεν ήθελα να συνδεθεί με τα Χριστούγεννα. Το λέω γιατί κάποιοι θεωρούν την  Jazz κάπως "Χριστουγεννιάτικη" μουσική, μάλλον γιατί θεωρούν  τόν Frank Sinatra jazz αλλά όση σχέση έχει ο Franky με την jazz άλλη τόση έχουν τα Χριστούγεννα με το Πάσχα.  

Ακόμα και αν δέν είσαι λάτρης αυτής τής μουσικής ή Σινεφίλ αξίζει να δείς έστω μία φορά στή ζωή σου το "Round Midnight",
το αριστούργημα του Bertrand Tavernier γυρισμένο το 1986.

Tο καταπληκτικό soundtrack πού ντύνει την ταινία με τήν υπογραφή του Herbie Hancock ο οποίος είναι καί στο cast τών μουσικών πού παρελαύνουν από αυτήν,

κέρδισε το πρώτο βραβείο της ακαδημίας τήν χρονιά εκείνη γιά την καλύτερη μουσική. Επίσης υπήρξε συμπληρωματικό soundtrack που γράφτηκε στά γυρίσματα τής ταινίας από τον σαξοφωνίστα καί πρωταγωνιστή Dexter Gordon με τόν τίτλο "The Other Side Of Round Midnight", ο οποίος εκτός από υποψήφιος για Oscar πρώτου ανδρικού ρόλου (το εχασε απο τον Paul Newman) τιμήθηκε καί με το Grammy στήν κατηγορία "Best Instrumental Jazz Performance". Mουσικός ήταν ο άνθρωπος...όχι ηθοποιός.

Το original jazz standar "Round Midnight" γράφτηκε και πρωτοπαίχτηκε απο τον μεγάλο Thelonious Monk το 1944.

Στήν ταινία τα κομμάτια παίζονται "ζωντανά" από μεγάλα ονόματα της jazz σκηνής και αυτό είναι ένα από τα στοιχεία πού την κάνει μοναδική.. Herbie Hancock, Freddie Hubbard, Bobby Hutcherson, John McLaughlin, Wayne Shorter, Ron Carter, Tony Williams, Billy Higgins και φυσικά Dexter Gordon  δεν συναντάς κάθε μέρα.

Η ιστορία μάς μεταφέρει στο 1959 καί εκτυλίσσεται κατά το μεγαλύτερο μέρος της στο Παρίσι. Ο Gordon υποδύεται έναν σαξοφονίστα πού αφήνει τη Νέα Υόρκη αναζητώντας τον εαυτό του,να ξορκίσει τους δαίμονες του πρίν έρθει το τέλος.

Προβληματικός, αλκοολικός θα βρεί τον φύλακα άγγελο του, έναν νεαρό Γάλλο ονόματι Francis που τον έχει ίνδαλμα καί λατρεύει την μουσική του.Προσπαθεί να τον σώσει αλλά η πορεία του είναι προδιαγεγραμμένη, η λύτρωση πλησιάζει...
Είναι ένα τραγικό πορτραίτο ενός "αληθινού" καλλιτέχη που ζεί μόνο για τήν μουσική, αυτοκαταστροφικός αλλά χαρισματικός.
Ο χρακτήρας μπορεί να είναι φανταστικός αλλά έχει βασιστεί πάνω σε δύο μεγάλες προσωπικότητες της jazz, είναι οί Lester Young καί Bud Powell οί οποίοι επίσης πέρασαν ένα μεγάλο διάστημα τής ζωής τους στο Παρίσι.
Να πούμε εδώ ότι καί ο Gordon (πού "έφυγε" τέσσερα χρόνια μετά τα γυρίσματα) είχε επίσης ζήσει καί δουλέψει στο Παρίσι.

Καταλαβαίνετε ότι η ταινία συνδέεται μέ τήν πραγματικότητα με πολλούς καί διάφορους τρόπους...ένα ακόμα στοιχείο πού τήν κάνει μοναδική. Ακόμα καί ο χαρακτήρας Francis έχει παρθεί από υπαρκτό πρόσωπο.

Αξιομνημόνευτο καί το πέρασμα του Martin Scorsese σε έναν μικρό ρόλο.

Οι αναφορές πάνω στην εξέλιξη της jazz είναι ουσιώδεις καί η ατμόσφαιρα που φτιάχνει ο Tavernier σε καταδύει στά βάθη της ψυχής. Μήπως αυτό δεν είναι η jazz ? Αυτό δεν είναι πού μέ κάνει νά βουρκώνω κάθε φορά ? Ή μήπως είναι η βροχή....


 Ashik