...και δεν αναφερόμαστε σε σεξουαλικά τρίο πονηροί αναγνώστες, αλλά σε μουσικά τρίο. Όχι απλά σε τριμελή σχήματα, αλλά σε μπάντες που δεν θα μπορούσες να τις φανταστείς με επιπλέον μουσικούς γιατί πολύ απλά θα αλλοιώνονταν στην ουσία τους. Και πάμε γιατί η υπόθεση έχει πολύ ψωμάκι
10. Beck, Bogert & Appice
Αδύνατο να καταλάβει κανείς πως αυτός ο θηριώδης συνδυασμός απέτυχε να διαλύσει τα αμερικανικά charts της εποχής (ο ένας και μοναδικός δίσκος τους πήγε μέχρι το #12). Ίσως να τα κατάφερναν με τον δεύτερο αν ο (εκκεντρικός; αυτοκαταστροφικός;) Jeff Beck δεν τους είχε παρατήσει σύξυλους την ώρα που τον ηχογραφούσαν στο studio. Σε επίπεδο δεξιοτεχνίας απλά δεν πλησιάζονται: σαν jazz τρίο πεταμένο σε χοιροτροφείο. Προσέξτε πως απογειώνουν το Superstition του Stevie Wonder:
9. Raven
Από τα πιο δύσκολα και παρεξηγημένα γκρουπ του ένδοξου New Wave of British Heavy Metal, οι Raven τόλμησαν να συνδυάσουν τη δύναμη και την ταχύτητα των Motorhead με τη δεξιοτεχνία και την πολυπλοκότητα των Καναδών Rush. Το αποτέλεσμα ήταν να μην τους καταλάβει σχεδόν κανείς, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ήταν μεγαλοφυείς και πρωτοπόροι: κιθάρες πριόνια, τσιρίδες υστερίας και ένας μανιακός ντράμερ συνθέτουν ένα τοπίο όπου αν επιλέξεις να εισέλθεις οφείλεις και να αφήσεις τα κόκαλά σου
8. Blue Cheer
Απλά ένα από τα 10 πιο επιδραστικά σχήματα στην ιστορία της μουσικής, θεμέλιος λίθος για τη ψυχεδέλεια και τον σκληρό ήχο γενικότερα. Ο Τζίμης ο Μόρρισον τους αποκάλεσε "τη μία, πιο δυνατή μπάντα που έχω δει." Αν και ορμώμενοι από το San Fransisco, η μουσική τους μάλλον δεν υπάκουε και τόσο στα πρότυπα ειρήνη/αγάπη της κοιλάδας: λες και σου επιτίθεται αγέλη από βίσωνες! Πενήντα χρόνια έχουν σχεδόν περάσει από την κυκλοφορία του Vincebus Eruptum, και δεν έχω πειστεί πως έχει υπάρξει ξανά άλλη τόσο πρωτόγονη, βρώμικη και σαρωτική μουσική.
7. Death
Τα έχουμε ξαναπεί για αυτούς εδώ - κλειδώστε τις κόρες σας στο υπόγειο. ΜΟ-ΝΑ-ΔΙ-ΚΟΙ
4. Budgie
Ότι και να πούμε για τους Ουαλούς Budgie είναι πολύ λίγο. Για μένα ίσως το πιο αδικημένο γκρουπ στην ιστορία του hard-rock, δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από τα μεγάλα ονόματα του είδους, τους Sabs, τους Zeps, τους Purple. Δυστυχώς εμπορικά δεν τα κατάφεραν, κυρίως λόγω έλλειψης image, δεν φόραγαν ανάποδους σταυρούς, δεν ήταν ομορφόπαιδα, δεν καίγανε κιθάρες. Βασικά δεν ήταν καραγκιόζηδες - δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες. Και για αυθεντικούς ροκάδες με ευαισθησίες. Μένει η μουσική τους - για όποιον κουβαλάει λίγο μυαλό στο κεφάλι του να κάτσει να τους ψάξει
3. Rush
Το απόλυτο prog-rock τρίο, με 40 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως, χωρίς να ξεπουληθούν, χωρίς να συμβιβαστούν, 4 δεκαετίες τώρα. Μοναδικό παράδειγμα όπου το ταλέντο και η τιμιότητα ανταμείβονται κατά την αξία τους. Θα μπορούσαν να έχουν πάρει ένα κημπορντίστα να βοηθάει στα live, προτίμησαν να παίζουν το μπάσο ή τα πλήκτρα με πετάλια. Ένας για όλους και όλοι για έναν. Τεράστιοι. Μυθικοί.
2. The Cream
Το αρχετυπικό ροκ τρίο. Αν δεν ήταν αυτοί μπορεί να ακούγαμε ακόμη τσάμικα! Και - πέρα από το χαβαλέ - πότε ξανά βρέθηκαν 3 τόσο σπουδαίοι μουσικοί και προσωπικότητες μαζί;
1. Motorhead
Δεν μπορεί να είναι άλλοι στο ένα από τους Motorhead. O Lemmy, o Fast Eddie και ο Animal στα ντουζένια τους παίζανε σαν ένας άνθρωπος, σαν μια οντότητα. Αυτό είναι και το μυστικό της επιτυχίας τους, ο ήχος τους είναι "κόμπακτ", ενιαίος, αδιαίρετος. Η πιο αλήτικη μπάντα στην ιστορία του rock'n'roll.
Περιμένουμε τις δικές σας προτάσεις στα σχόλια
10. Beck, Bogert & Appice
Αδύνατο να καταλάβει κανείς πως αυτός ο θηριώδης συνδυασμός απέτυχε να διαλύσει τα αμερικανικά charts της εποχής (ο ένας και μοναδικός δίσκος τους πήγε μέχρι το #12). Ίσως να τα κατάφερναν με τον δεύτερο αν ο (εκκεντρικός; αυτοκαταστροφικός;) Jeff Beck δεν τους είχε παρατήσει σύξυλους την ώρα που τον ηχογραφούσαν στο studio. Σε επίπεδο δεξιοτεχνίας απλά δεν πλησιάζονται: σαν jazz τρίο πεταμένο σε χοιροτροφείο. Προσέξτε πως απογειώνουν το Superstition του Stevie Wonder:
9. Raven
Από τα πιο δύσκολα και παρεξηγημένα γκρουπ του ένδοξου New Wave of British Heavy Metal, οι Raven τόλμησαν να συνδυάσουν τη δύναμη και την ταχύτητα των Motorhead με τη δεξιοτεχνία και την πολυπλοκότητα των Καναδών Rush. Το αποτέλεσμα ήταν να μην τους καταλάβει σχεδόν κανείς, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ήταν μεγαλοφυείς και πρωτοπόροι: κιθάρες πριόνια, τσιρίδες υστερίας και ένας μανιακός ντράμερ συνθέτουν ένα τοπίο όπου αν επιλέξεις να εισέλθεις οφείλεις και να αφήσεις τα κόκαλά σου
8. Blue Cheer
Απλά ένα από τα 10 πιο επιδραστικά σχήματα στην ιστορία της μουσικής, θεμέλιος λίθος για τη ψυχεδέλεια και τον σκληρό ήχο γενικότερα. Ο Τζίμης ο Μόρρισον τους αποκάλεσε "τη μία, πιο δυνατή μπάντα που έχω δει." Αν και ορμώμενοι από το San Fransisco, η μουσική τους μάλλον δεν υπάκουε και τόσο στα πρότυπα ειρήνη/αγάπη της κοιλάδας: λες και σου επιτίθεται αγέλη από βίσωνες! Πενήντα χρόνια έχουν σχεδόν περάσει από την κυκλοφορία του Vincebus Eruptum, και δεν έχω πειστεί πως έχει υπάρξει ξανά άλλη τόσο πρωτόγονη, βρώμικη και σαρωτική μουσική.
7. Death
Τα έχουμε ξαναπεί για αυτούς εδώ - κλειδώστε τις κόρες σας στο υπόγειο. ΜΟ-ΝΑ-ΔΙ-ΚΟΙ
6. E.L.P
Ναι, και εγώ τους αντιπαθώ μερικές φορές, και εγώ τους βρίσκω βαρετούς και πομπώδεις. Δεν σημαίνει όμως αυτό πως δεν έχουν επηρεάσει όσο κανείς το prog-rock. Ούτε ότι ο πρώτος τους ομώνυμος δίσκος δεν είναι μνημείο του είδους. Ούτε ότι ο Keith Emerson δεν ήταν ο σπουδαιότερος πιανίστας/πληκτράς της rock μουσικής. Ούτε ότι ο Carl Palmer δεν ήταν ένας φανταστικός ντράμερ. Ούτε, ούτε...οι τύποι προσπάθησαν να παίξουν κλασική μουσική με 3 μουσικά όργανα. Respect.
5. The Police
Δεν γίνεται να λείπουν από τη λίστα μας. Η ενέργεια του punk, η ρέγκε και οι τζαζ ρυθμοί σε έναν ανεπανάληπτο συνδυασμό που δεν βρήκε μιμητές ή ακόλουθους...πολύ απλά γιατί ήταν αμίμητος.
4. Budgie
Ότι και να πούμε για τους Ουαλούς Budgie είναι πολύ λίγο. Για μένα ίσως το πιο αδικημένο γκρουπ στην ιστορία του hard-rock, δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από τα μεγάλα ονόματα του είδους, τους Sabs, τους Zeps, τους Purple. Δυστυχώς εμπορικά δεν τα κατάφεραν, κυρίως λόγω έλλειψης image, δεν φόραγαν ανάποδους σταυρούς, δεν ήταν ομορφόπαιδα, δεν καίγανε κιθάρες. Βασικά δεν ήταν καραγκιόζηδες - δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες. Και για αυθεντικούς ροκάδες με ευαισθησίες. Μένει η μουσική τους - για όποιον κουβαλάει λίγο μυαλό στο κεφάλι του να κάτσει να τους ψάξει
3. Rush
Το απόλυτο prog-rock τρίο, με 40 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως, χωρίς να ξεπουληθούν, χωρίς να συμβιβαστούν, 4 δεκαετίες τώρα. Μοναδικό παράδειγμα όπου το ταλέντο και η τιμιότητα ανταμείβονται κατά την αξία τους. Θα μπορούσαν να έχουν πάρει ένα κημπορντίστα να βοηθάει στα live, προτίμησαν να παίζουν το μπάσο ή τα πλήκτρα με πετάλια. Ένας για όλους και όλοι για έναν. Τεράστιοι. Μυθικοί.
2. The Cream
Το αρχετυπικό ροκ τρίο. Αν δεν ήταν αυτοί μπορεί να ακούγαμε ακόμη τσάμικα! Και - πέρα από το χαβαλέ - πότε ξανά βρέθηκαν 3 τόσο σπουδαίοι μουσικοί και προσωπικότητες μαζί;
1. Motorhead
Δεν μπορεί να είναι άλλοι στο ένα από τους Motorhead. O Lemmy, o Fast Eddie και ο Animal στα ντουζένια τους παίζανε σαν ένας άνθρωπος, σαν μια οντότητα. Αυτό είναι και το μυστικό της επιτυχίας τους, ο ήχος τους είναι "κόμπακτ", ενιαίος, αδιαίρετος. Η πιο αλήτικη μπάντα στην ιστορία του rock'n'roll.
Περιμένουμε τις δικές σας προτάσεις στα σχόλια
