Δυο μήνες για να γίνει απολογισμός θα
ήταν ίσως κακός χρόνος για ένα λογιστήριο σοβαρής εταιρείας, αλλά από ένα μπλογκ υπό διάλυση δεν
μπορούμε να έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις...
Όσοι δεν έχουμε (ακόμη) βουλιάξει
έχουμε εξ ορισμού ένα τουλάχιστον τμήμα του κεφαλιού μας στην άμμο.
Στρουθοκαμηλισμός, τακτικές επιβίωσης, μιθριδατισμός, all of the above – διαλέγετε και
παίρνετε. Μόνο σε αυτό το πλαίσιο και με αυτούς τους όρους μπορεί κανείς να
μιλά σήμερα για μουσική με όσα συμβαίνουν εντός και εκτός.
Το 2013 άκουσα λιγότερη καινούρια
μουσική από ποτέ κι έτσι δεν είμαι σε θέση να προσφέρω μια «λίστα» με
στοιχειώδεις αξιώσεις πληρότητας ή επάρκειας. Γερνάμε με τις εμμονές μας,
ασφαλώς. Από την άλλη βέβαια, είδα και άκουσα λίστες δεξιά και αριστερά και δεν πείσθηκα να αλλάξω γνώμη.
Όχι λιγότερα από επτά αριστουργήματα
για την πρώτη πεντάδα:
Kurt
Vile – Wakin On A Pretty Daze (πλησιάζει και το live)
Bill
Callahan – Dream River (τα 'χουμε πει)
Flaming
Lips – The Terror (και το Peace Sword EP
από δίπλα)
Colleen
– The Weighing of the Heart (Θεά, πάντα. Gamelan, viola da gamba και, επιτέλους, η φωνή της)
Deerhunter
– Monomania (δεν ζητάμε πολλά - μερικούς τέτοιους δίσκους κάθε χρόνο και για μας)
Devendra
Banhart – Mala (όταν φεύγει το άγχος...)
Yo
La Tengo – Fade (30 χρόνια μετά, δεν χρειάζεται καν προσπάθεια)
Και μερικοί ακόμη δίσκοι που ακούγονται μια χαρά
γενικώς:
Heliocentrics
– 13 Degrees of Reality (τι μπάντα!)
Josephine
Foster – I’m a Dreamer (σταθερή αξία και γι’ αυτό ίσως την αγνοούν)
Steve
Gunn – Time Off και γενικώς
Sun
City Girls – Eye Mohini
Volcano
Choir - Repave
Black
Angels – Indigo Meadow (είναι συγκρότημα για την πρώτη πεντάδα, αν ο δίσκος
αυτός είχε βγει από άλλους πολλοί θα τον εκτιμούσαν περισσότερο)
My
Bloody Valentine – mbv (Πολλές καλές επιστροφές το 2013 - House Of Love, Mazzy
Star, κ.λπ. - αυτοί ξεχώρισαν.)
Arrington De Dionyso's Malaikat Dan Sanga - Open the Crown
Valerie June - Pushin' Against A Stone
Dirty Beaches - Drifter / Love Is The Devil
Jonathan Wilson - Fanfare
Esmerine - Dalmak
Δηλητήριο:
Parquet
Courts: Έχουν πλάκα. Αλλά είναι τόσο αργά.
Deafheaven:
Δεν έχουν πλάκα. Και είναι τόσο αργά. Ακούστε τους Have A Nice Life instead.
Arcade vision / Blog-o-fire: Ας το αφήσουμε καλύτερα.
And the winner is ...Kurt Vile - (αλλά κάνα πολύ δυνατό πρωτοεμφανιζόμενο υπήρξε;;;) Δύσκολοι καιροί
ΑπάντησηΔιαγραφή