Patti smith - Banga

Αν μου έλεγε κάποιος πριν μια βδομάδα πως η πολυαναμενόμενη - και οπωσδήποτε  καθυστερημένη - επόμενη δημοσίευσή μου στο Φώκιανεγρα θα αφορούσε στην Patti Smith μάλλον θα έβαζα τα γέλια. Ούτε κάνας τεράστιος fan είμαι, ούτε τρελός γνώστης της μουσικής της (το Horses το έχω λιώσει βέβαια). Συν τοις άλλοις είμαι κατηγορηματικά καχύποπτος με καλλιτέχνες που ξεκίνησαν στα 70's και συνεχίζουν να περιφέρουν τα γέρικα κορμιά τους στις μέρες μας για καθαρά βιοποριστικούς λόγους οι περισσότεροι. Έτσι, όταν άκουσα ένα μεσημέρι στο ραδιόφωνο το ακόλουθο κομμάτι





σκέφτηκα: "Σούπερ το τραγούδι. Και ποιος άλλος θα έγραφε κομμάτι με τίτλο Τarkovsky; Πρέπει να ψάξω καλύτερα τα παλιά της άλμπουμ." Και μετά ακούω τη φωνή του Μάκη Μηλάτου να μιλάει για το καινούριο φετινό δίσκο της Patti Smith...

Για να μην σας κουράζω, το ολοκαίνουργιο Banga της Patti Smith είναι ανέλπιστα καλό, είναι τόσο καλό που να το αγοράσετε, να το κατεβάσετε, να το ακούσετε! Θα τολμούσα την σύγκριση και θα έλεγα ότι είναι για τη Smith ότι ήταν για την P.J. Harvey το περσινό της Let England Shake - ένα comeback πέρα των προσδοκιών.

Μου αρέσει πολύ η αρχιτεκτονική του Banga, η οποία στους πιο ανυπόμονους ακροατές μπορεί να δημιουργήσει λάθος εντυπώσεις. Ξεκινά με mainstream-rock τραγούδια, πολύ ποιοτικά αναμφίβολα όπως το Amerigo και το (γραμμένο για την Amy) This is the Girl, και κομμάτι με το κομμάτι η στόχευση αλλάζει, γίνεται βαθύτερη, και η μουσική πιο σκοτεινή, πιο δύσκολη, οι στίχοι πιο ποιητικοί, η αφήγηση παίρνει το πάνω χέρι από το τραγούδι: ήδη από το Mosaic ο δίσκος έχει απογειωθεί και η όλη φάση κορυφώνεται στο 10λεπτο έπος Constantine's Dream: νομίζω πως και το εξαιρετικό κείμενο και ο μοναδικός συνδυασμός αφήγησης και μουσικής που επιχειρείται μας προσφέρει την πεμπτουσία της τέχνης της Patti Smith. Κύκνειο άσμα; Που να ξέρεις με μερικούς ανθρώπους;





All is art - all is future - η φωνή της Patti Smith. Πιο βαθιά, πιο μεστή από ποτέ. Wake up - wake up.