Με αφορμή το πρόσφατο (για τα δεδομένα
μας) post του εν
ιστολογίω αδελφού Enzian, αλλά και
τον αγώνα με την Τσεχία, εδώ έχουμε τους Πλαστικούς Ανθρώπους του Σύμπαντος.
Πήραν το όνομά τους από αυτό εδώ το
τραγούδι του θείου Φρανκ:
Σχηματίστηκαν στην Πράγα το 1968, όταν
είχε ήδη περάσει η άνοιξή της και είχαν κάνει την «επίσκεψή» τους στην
Τσεχοσλοβακία οι «μουσικοί» της Συμφωνικής της Βαρσοβίας. Μπορεί να καταλάβει
κανείς ότι το καθεστώς δεν είχε ιδιαίτερη αδυναμία στους μαλλιάδες ούτε στο
πειραματικό – προοδευτικό ροκ (με επιρροές από τον μέγα ευεργέτη Ζάππα, τους Fugs και τους Velvets). Το ότι μελοποιούσαν
στίχους απαγορευμένων ποιητών (όπως στον πρώτο στούντιο δίσκο τους του 1974, το “Egon Bondy’s Happy Hearts Club
Banned”) και έκαναν παρέα με αντικαθεστωτικούς
τύπου Havel επίσης δεν βοήθησε... Εισέπραξαν έτσι τις δέουσες διώξεις, απαγορεύσεις
και φυλακίσεις επί σειρά ετών και μέχρι τα γεράματά τους (συνεχίζουν, έντιμα, μέχρι και σήμερα).
Πέρα από αυτά τα – ούτως ή άλλως αξιόλογα – αυτό που κάνει τους
Πλαστικούς Ανθρώπους ξεχωριστούς και αξιομνημόνευτους ακόμη και σήμερα και
ακόμη και εκτός των συνόρων της χώρας τους είναι το γεγονός ότι έπαιζαν ένα
εξαιρετικό και ασυμβίβαστο βαρύ, πειραματικό και προοδευτικό ροκ, γεγονός
τουλάχιστον εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς ότι δεν βρίσκονταν πάντοτε σε επαφή
με τις τάσεις και τα ακούσματα του «ελεύθερου» (τρομάρα του) κόσμου.
Άξιοι θαυμασμού και εξερεύνησης από τους λάτρεις του είδους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου