Όσο θυμάμαι την πρόσφατη συναυλία του Kurt Vile στο Gagarin κάτι μέσα μου εξεγείρεται. Ναι, αυτή με τα τραπεζάκια, και τον αγαπημένο μας φίλο να σερβίρει τη μουσική του μόνος του, χωρίς μπάντα, σε ένα μάλλον ανυποψίαστο κοινό ή σε ένα κοινό που είχε παγώσει μέσα σε ένα χώρο που περισσότερο θύμιζε δεξίωση γάμου παρά συναυλία.
Μετά το αριστουργηματικό, όσο και αναπάντεχο ως προς το ύφος του, Wakin On a Pretty Daze - εδώ τα είχαμε γράψει - περιμέναμε στην παρέα να δούμε που μπορεί να το πάει ο Kurt. Δύσκολο να κινηθείς δημιουργικά μετά από ένα magnum opus. Όχι όμως για εκείνον. Είπαμε, όσο υπάρχει κίνητρο, όσο υπάρχει αυτή η αυθεντική ανάγκη για έκφραση, το πολύ υψηλής ποιότητας αποτέλεσμα είναι δεδομένο. Γιατί το ταλέντο είναι άφθονο και θεόσταλτο.
Στη νέα του δουλειά οι διαφορές στο ύφος σε σχέση με το Pretty Daze είναι ελάχιστες: οι αποχρώσεις λίγο πιο λεπτές, οι τόνοι λίγο πιο χαμηλοί, λιγότερες ηλεκτρικές κιθάρες, περισσότερο πιάνο, τα τραγούδια πιο μικρής διάρκειας. Κάτι που καθιστά ακόμη πιο αξιοθαύμαστο το επίτευγμα του Kurt Vile. Τα τραγούδια του στέκονται όλα στο πιο υψηλό επίπεδο, δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις το ένα από το άλλο, γιατί όλα βρίσκουν το στόχο τους. Είναι ένας δίσκος που "τρώει" τις αντιστάσεις του ακροατή με τον ίδιο σταθερό ρυθμό από το πρώτο ως το τελευταίο κομμάτι, αφήνοντάς τον στο τέλος παραδομένο στη γλυκύτητα της μουσικής του. Ένας δίσκος που σε υποχρεώνει να τον ακούσεις από την αρχή ως το τέλος, χωρίς skip, με προσήλωση.
Και ένας δίσκος που έρχεται σε μια - δυστυχώς - πολύ άνυδρη περίοδο για τη μουσική μας, να καλύψει ένα μεγάλο κενό τόσο για τους φίλους του indie όσο και για τους πιστούς του singing-songwritting. Βλέπω ότι στην Αμερική ντεμπουτάρισε στο νο 40 στα charts. Τριγύρω του - στις υψηλότερες και χαμηλότερες θέσεις - μόνο σκουπίδια. Πρίγκηπας των σκουπιδιών λοιπόν ο Kurt Vile - και σταθερή παρηγοριά και αξία.
Enzian
ΥΓ1: Συνιστώ το τριπλό LP, γιατί ακόμη και στα ακυκλοφόρητα παραλειπόμενά του η ποιότητα παραμένει αμετάβλητα υψηλή (και τα κομμάτια πιο rock και ηλεκτρικά, ίσως ένα προμήνυμα για το μέλλον)
ΥΓ2: Για τους λίγους: η φωνή του Kurt είναι ένας συνδυασμός Νick Drake και Dave Mustaine!
