Ανακάλυψα μία γκρουπάρα από τη Σερβία πρόσφατα και σκέφτηκα να μοιραστώ την ανακάλυψή μου αυτή με τις ορδές των πεινασμένων (κυριολεκτικά;) αναγνωστών του focanegra μας. Ω τι έκπληξις, το 1974 οι Korni Grupa είχαν συμμετάσχει στο διαγωνισμό της Eurovision με το κάτωθι άσμα
Το τραγούδι - αν και νερόβραστο - είναι όμορφο, την παράσταση όμως κλέβουν τα λαμέ, "χιόνια στο καμπαναριό" παντελόνια και οι διαπλανητικοί γιακάδες. Δυστυχώς οι Korni πάτωσαν και ο ιδρυτής τους Κορνήλιος Κόβατς, κουρασμένος από την πολυετή εμπορική αποτυχία, αποφάσισε να διαλύσει την μπάντα.
Τρία χρόνια πριν το άδοξο αυτό τέλος οι Korni Grupa είχαν κυκλοφορήσει το αριστουργηματικό ομώνυμο ντεμπούτο τους, το οποίο ήταν και ο 4ος (!) ροκ δίσκος που τυπωνόταν στην Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Τα μέλη του συγκροτήματος μπορεί να έχουν ονόματα που θυμίζουν μπασκετμπολίστες (Πρέλεβιτς, Πετζάκοβιτς), σαν μουσικοί πάντως σκίζουν. Ειδικά η φωνάρα ο τραγουδιστής τους και ο ταλαίπωρος Κόβατς, βιρτουόζος jazz πιανίστας. Η μουσική είναι jazz-fusion με prog στοιχεία που παραπέμπει στη γειτονική σκηνή της Ιταλίας. Αυτό που τους ξεχωρίζει πάντως είναι οι ρυθμοί της Βαλκανικής χερσονήσου που χρησιμοποιούν, φαντάζομαι ότι υπήρξαν πρωτοπόροι στο να παντρέψουν jazz και rock με παραδοσιακή μουσική, κάτι που στα χρόνια μας έγινε κανόνας με την ethnik-jazz σκηνή:
Κομματάρα αυτό το Πούτσα Ίστοκ, και όλος ο δίσκος είναι ένα χαμένο διαμάντι για τους φίλους του είδους. Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε - που λέει και ο Νιόνιος.
Enzian
Το τραγούδι - αν και νερόβραστο - είναι όμορφο, την παράσταση όμως κλέβουν τα λαμέ, "χιόνια στο καμπαναριό" παντελόνια και οι διαπλανητικοί γιακάδες. Δυστυχώς οι Korni πάτωσαν και ο ιδρυτής τους Κορνήλιος Κόβατς, κουρασμένος από την πολυετή εμπορική αποτυχία, αποφάσισε να διαλύσει την μπάντα.
Τρία χρόνια πριν το άδοξο αυτό τέλος οι Korni Grupa είχαν κυκλοφορήσει το αριστουργηματικό ομώνυμο ντεμπούτο τους, το οποίο ήταν και ο 4ος (!) ροκ δίσκος που τυπωνόταν στην Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Τα μέλη του συγκροτήματος μπορεί να έχουν ονόματα που θυμίζουν μπασκετμπολίστες (Πρέλεβιτς, Πετζάκοβιτς), σαν μουσικοί πάντως σκίζουν. Ειδικά η φωνάρα ο τραγουδιστής τους και ο ταλαίπωρος Κόβατς, βιρτουόζος jazz πιανίστας. Η μουσική είναι jazz-fusion με prog στοιχεία που παραπέμπει στη γειτονική σκηνή της Ιταλίας. Αυτό που τους ξεχωρίζει πάντως είναι οι ρυθμοί της Βαλκανικής χερσονήσου που χρησιμοποιούν, φαντάζομαι ότι υπήρξαν πρωτοπόροι στο να παντρέψουν jazz και rock με παραδοσιακή μουσική, κάτι που στα χρόνια μας έγινε κανόνας με την ethnik-jazz σκηνή:
Κομματάρα αυτό το Πούτσα Ίστοκ, και όλος ο δίσκος είναι ένα χαμένο διαμάντι για τους φίλους του είδους. Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε - που λέει και ο Νιόνιος.
Enzian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου