Οι κυβερνήσεις πέφτουν, μα η φιλία μένει. Μικρή παράφραση, μεγάλη αλήθεια. Οι φίλοι αποκαλύπτουν πρώτα απ’ όλα τους εαυτούς μας σε εμάς τους ίδιους. Κι όταν τα βήματά μας στην άμμο μπλέκονται και γίνονται αξεδιάλυτα, όταν ανακαλύπτουμε εκλεκτικές (και μη προφανείς) συγγένειες, φωτιζόμαστε εντός, και πάμε και λίγο παραπέρα.
Μια μικρή εισαγωγή για ένα μεγάλο θέμα. Σ’ αυτό και σε κάποια επόμενα posts θα προσπαθήσω να δείξω μερικά παραδείγματα.
Τα τραγούδια του Steve Wynn μετά τους Dream Syndicate ήταν ούτως ή άλλως noir ιστορίες βουτηγμένες στις πιο καλές παραδόσεις της αμερικανικής μουσικής, ενώ ο George Pelecanos ήταν γνωστός σε όποιον ασχολείται με την αστυνομική λογοτεχνία πριν ο ίδιος περάσει (και) στην τηλεόραση με το Wire και το Trane.
Ο Steve και ο George ήταν ήδη φίλοι όταν ο Pelecanos έγραψε τους στίχους για το «Cindy It Was Always You», ένα από τα πιο ωραία κομμάτια του «...Tick …Tick …Tick» (2005) του Wynn. Λίγο καιρό μετά, το 2006, ο Pelecanos έβγαζε άλλο ένα εξαιρετικό βιβλίο του, το «Night Gardener», οπότε ο Wynn ανταπέδωσε τη «χάρη», αυτοσχεδιάζοντας στην κιθάρα του ενώ ο Pelecanos διάβαζε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο. Τα δυο κομμάτια αυτά, μαζί με το Freak Star από τον ίδιο δίσκο κυκλοφόρησαν το 2006 σε ένα cd που βγήκε σε περιορισμένα (2000) αντίτυπα για να προωθήσει, υποτίθεται, το βιβλίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου